Naar beneden

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

Effe klessebesse 

 

Hee buuman. Ook boodschappe gedaan vor je wederhelleft. Ja, ik zag je staan ettere mettie uroos. Wentut al un beetje?  Waseggie? Die cente weer afschaffe. Bèje nouw helemaal op je achterhoof gevalle. Joh, dan komme die lullige prijze weer trug. Zo as viernegenunnegentug uro. Dâ wor afgeront tô vijf. Dag urosent. Mar das wel twee komma twee sente van eerst. Koppie, koppie hè? Nee man, tis gewoon effe wenne. Ik hep vroeger metut hallefie gewerrukt. Nouw reke maar, damme moeder prussies wis hoeveel ze trug moes hebbe, assik boodschappe hâ gedaan. Ikke mog geen hallefie tekort komme, anders konnik netjes trug na de winkel. Offik mos toevallug dat hallefie onderin me broekzak vinne. Kon gebeure mettie diepe zakke. Ze zeeje vroeger wel, die krentie val dood op un hallefie. Ja joh over een poossie wee je nie beter. Uttis gewoon gemakzug van jullie. Komp dasse tegeswoordig nie meer uitter kop rekene kunne.Tachetug min zevetug? Effe me rekemesjientje durbij pakke. Dâ wor je tonnie goed van. Letste week wazzik op un vejaardag. Je weet wel zoon verplicht nummer. Niks as ouwehoere en slap gelul. Je krijg un drankie en je gaaweer totte vollegende bijjeenkomps. Haddik ut zo over mun schooltijd en datte we mette klas naar Ullevehout ginge. Zegter zoon gooser, notabene een soort perfessor in de elektrisiteit. Hè? Nouw elektronika dan, assut beessie maar un naampie hep. Zegtie gooser, waar legtat Ullevehout? Zouwie ut toch in je broek doen. Zat op te demme, dattie dageluks bijna naar joe jorruk ging, maar vazze eige land heptie helegaar geen sjoege. Lagse moeder dur ook nog un scheppie bove op. Zisse te vertelle, me strijkijzur was naar de knoppe ennik vraag, kâjij dannie effe make? Zegtie mens, daarebbik  tog geen vestand van. Kèje nagaan. Zoon bollebof in de elektrikonika en un stekkertje an un strijkijzur zette, gaatum bove ze pet. Ja buuman, je hepse wel maaje ziesse zo weinug. Enne, wâdie uroos betref. Dâ soort piepel ziene nooit geen geld. Die hebbe viezekarts en sjipknips. Eens in de maand gane ze boodschappe doen. Slaane ze in assof ze un weeshuis hebbe en dâ stoppe ze dan allegaar in de vriezers. Ze hebbe van alles genoeg. Ook kapsones! Ikke doe liever gewoon dan doewik gek genoeg. Ze vrouw zattur met een ponem bij assof de zoutjes zuur ware. Ik dach, die dur touwetjes zijn gebroke en nouw zaktur kin af. Begintie zellufde kanebraaier inees, dattie un raaseltje had. Ut is zwart ennut rijt op ach wiellutjes. Konnik me haas nie goet houwe. Dâ raasel hattun baard, daa was die van sinteklaas een sikkie bij. Mar goed ik houw me eige van de domme, komp mun eega durtusse, dattis tog van die pastoor op rolschaatse....?? En weier gong ze metter gepoekel over bure en bevallinge. Nouw!!! Weer un faassie, dat un stuk langer werd. Ommut goete make zee ik, wat hebbik imme hand ennik hiel me vuis omhoog. Ze keke allemaal of ze water zagge brande. Komp die vrouw vamme weer. Un paartenwage! Ikke weer. Wâ flauw, jij hep gekeke! Zo buuman we benne dur. Leuk om same effe geklessebestehebbe. Wâ laggie nouw? Oh ik kneis ut. Nouw ja, asje maar lol hep. Dag buuman, groete an de buuvrouw

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....