Naar beneden

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

De Kerstmaaltijd  

 

Gelukkug, de kerssemus is weer voorbij. Nouw vammij magget. Ut was weer echt vrete op aarde. Vinnu ook nie? En wadenkie dan van al die kerskaarte. Kijk nou effe, die gooser staat ook imme lijssie. Okee stuurem maar een kaarretje. En de makke is, je motter nog een trugsture ook. Of nie. Meschien krijggie dan vollegend jaar geen kaarretje meer. Konnik daar maar staat op make. 

Me zijnne nog naar un kersmaaltijd gewees. Ja, me wijf ennik. Innut gemeenschaphuis. Wattun naam hè. Wijkgebouw, dâ klink zo ramperig. Dus, wij messe tweeje an de koffietafel. Watje voor noppes krijg is lekker zegge ze. Dat hatter één goed in de kijker. Dur zat me dur een te haggele, nie mooi meer. Die was eg op de klapper. ik mos bekant uitkijke of me beleg werd vam me kuch  gegete. Vroegtie zo kwansuis, motje die wors nie? En in un scheet en un tel hattie je portie achter in zun kuchklep. Dan zattie weer met ze vette kluive aan de kaas en dan vroegie, isset ouwe of belege? Ksal wellus proeve. Emmaar an de wijn lurreke, toddatie bijna sjikker werd. Nouw toen hadje helegaar ut gegooi in de glaze. Begon die slijmert nog te zinge ook. Je weetwel, toen ut koor van de Hallelujabrigade zong van in ekselsis dejoo, zong hij ekselsior eedo. Emmaar lache met die vervelende geinponem vannem. Dâ gebbetje is al zo out as de weg naar Kralinge. Kwas eigeluk van plan um un stetter vor zun treiter te verkope, maar ja de kersgedachte hè. Kseg tege me tafeldame, me benne toch gesjochte, laamme nog mar un bakkie lurk neme. maar eerst timmerde ik die kenijnekop op zun jatte, anders hattie me laatste sneetje krentemik nog vlak voor me faassie, achterover gedrukt. Ik zei, nou motje effe gauw hohouwe, anders sallik je un poepie late ruike, en assik dan klaar mèje ben, dan kanne ze je enkel maar iedentiefiesere met un deejenatest. Kelére wat wassik ineens loene op die piezemieter. Gelukkug zei me liefie, joh hou je toggun beetje gedeisd en laattie halleve zool in ze eige sop gaar koke. Ja maar astie schijtlaars nogun keer naar me borretje wijs, dâ kunne ze hier ut rampeplan in werking stelle. Je weetut, ik begin nie gauw, maar assik begin te verbouwe, dan gaak door roeie en ruite. Klaat om zo te zegge de kaasnie vamme broot ete. Wasseggik nou weer. Deetie ook. Hebbie dâ goet in de peiling makker? O, hij issal kassiewijne. Nou die is nog langena nie thuis. Mojje kijke, zit as un zaagmesjien te snurreke. Klaar bèje met zoon flapdrol. Lateme maar gaan meezinge. Komp alle tesame.... Wat hard? Mens dassijn de ruite nie, das dat rinkelding van de brigade.

Ja jôh, dâwas wat die kerstafel. Nouw de mense hebbe dur bes gedaan hoor. Niks as lof en noggis lof. Nouw alleen nog de ouwejaarsavond zien door te komme en we hebbe ut weer gehad. Ut ouwejaar bedoellik. Nee, me blijve lekker messe tweetjes tuis. Tuis voor de buis. Ofter wattis? Weetiknie. Tsal toch wel twaallef uur worre. Ik wensu ook een goeduiteinde hè, en un gezond nieuwejaar! Blijve ademhale zeggun kennus vamme altijd.......

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....