Kerstfeest toen....
Het kerstfeest in de jaren, dat ik nog jong was en het kerstfeest van nu. Wat een levensgroot verschil. De sfeer begon pas een beetje te komen als Sinterklaas weer in Spanje zat. De kerstboomverkoop begon niet zo vroeg, want de verkopers wisten dat, behoudens enkele mensen met geld, er niemand een kerstboom kocht voordat de laatste dagen voor kerstavond aangebroken waren. Dan werden de kerstballen en verdere attributen, zoals lametta en overgebleven engelenhaar, van de zolder gehaald en gecontroleerd of er iets gebroken was of aangevuld moest worden. De kaarsenhoudertjes werden schoongemaakt van het oude kaarsvet en er moesten natuurlijk nieuwe kaarsjes komen. Elektrische lampjes? Wie had er ooit over gehoord. En wel, dan waren die toch veel te duur.
Ikzelf maakte van al die voorbereidingen niet veel mee. Het werd allemaal voorbereid als ik op bed lag of als ik naar school was. Wel probeerde ik. na schooltijd een graantje mee te pikken van het bomen sjouwen. Er waren klanten van de kerstbomenverkoper, die beslist hun boom thuisbezorgd wilde hebben. Daar had die goeie man niet altijd de tijd voor en dan kwamen de jongens zoals ik in beeld. Voor een kleine vergoeding droegen wij de boom voor de klant, meestal een mevrouw, naar hun huis. Vaak liepen we mee en hielpen de boom dragen, maar soms moesten we gewoon naar het adres in je uppie. Dat moest dan wel wat meer opbrengen.
Mijn moeder ging altijd met mijn broer of zus pas op de laatste avond naar het Pijnackerplein. En dan ging ze ook nog tegen tien uur. Ze wachtte heel geduldig totdat de bomenverkoper zijn overgebleven bomen, bijna voor niets ging uitverkopen. Dat was het moment om een boom te kopen. Later zag ik pas wat een drukte het allemaal gaf als de boom in huis was, want de boom moest op Eerste Kerstdagmorgen helemaal klaar staan.
Voor die tijd had ik helemaal geen benul en ik stond me 's morgens alleen maar te vergapen aan die mooie kerstboom met zijn ballen en bellen, waaraan ik heel voorzichtig mocht klingelen. De grootste aandacht ging echter uit naar de kransjes in de boom. Ik wist, dat één van de grootste voor mij was en van de kleinere zouden er ook wel wat in mijn maag terecht komen. Erg druk was het 's morgens niet bij de boom, want er waren gezinsleden, die naar de nachtmis geweest waren en pas om vier uur of nog later naar bed waren gegaan. Later mocht ik ook wel eens mee naar de nachtmis, maar ik heb het enkel maar koud gehad in de Hildegardiskerk achter een dikke pilaar.
Na het ontbijt, met kerststol, dat was wat toen, gingen we ooms en tantes bezoeken. In de eerste plaats om de kerstboom te bewonderen en bij sommige de kerststal, maar nog meer om een kransje uit de boom te mogen halen. Mijn neefjes en nichtjes waren dan weg. Waar naartoe? Naar ooms en tantes om........
In de namiddag was er natuurlijk het kerstdiner. Mijn vader, wie anders, slaagde er altijd in om een konijn op de kop te tikken. Waar vandaan? De Kerstman mocht het weten, maar hij was niet aan het stropen geweest, want die oude Brabantse gewoonte had hij ver achter zich gelaten. Dat konijn had hij dan op zolder zelf geslacht en nog dagenlang hing het velletje daar te drogen, want na Nieuwjaar kwam de velletjeskoopman langs en dan bracht dat vel nog wat geld op.
Ik was en ik ben nog niet zo'n wildeter, maar het was al een traktatie iets van een stuk vlees op je bord te hebben. Lusje het niet? was steevast de vraag van mijn broer Aad. Geef niks hoor. Zoveel te meer hebbik. Maar ja hij kon me wat en dat was geen kerstgedachte.
Na het eten werden de kaarsjes aangestoken. Heel voorzichtig want de boel stond zo in brand en mijn vader zette altijd een emmer water naast de boom. Voor het geval dat! Dan werden de Kerstliederen gezongen of een mooie kerstplaat op de grammofoon gelegd. De kaarsjes bleven branden tot ze opgebrand waren en werden dan zorgvuldig uitgeknepen.
En daarna? Nou dan werd er een uurtje geslapen in de fauteuils en de dames gingen de keuken in om de Kerstvaat te wassen. Dat was toen nog het werk van de vrouw des huize met aanhang. Zij die dan nog overbleven gingen een spelletje Kwartetten of Mens-erger-je- niet spelen. Later meestal een potje klaverjassen.
En 's avonds? Dan kwam er wel eens visite of ik ging met Pa en Ma naar familie of kennissen toe.
Tot slot voor die lezers of kennissen, die ik niet bereiken kon met mijn wensen, deze kaart.
