|
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen) |
Terug naar het Gastenboek |
|---|
| Naar beneden |
|---|
Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal ....
Die jongen uit mijn klas
Door een uitzending op de TV kreeg ik opeens de gedachte om dit stukje te schrijven. Maar dan moet ik eerst dit gedicht laten zien, dat ik eens gemaakt heb.
Jeugdkriebels
Wanneer ik bisschop Gijsen zie,
dan denk ik aan mijn schooltijd
en aan die jongen uit mijn klas,
die toch zo goed in Godsdienst was.
Een misdienaar, die het Confiteor
afraffelde, als het moest,
van achteren naar voor....
Wanneer ik aan die jongen denk,
dan zie ik bisschop Gijsen,
zijn neus een beetje in de wind
net of hij iets niet lekker vindt,
die als mijn klasgenoot, 't Confiteor
kan opzeggen, als het moet,
van achteren naar voor.
En toen dacht ik al....
Naast zo'n jongen
zal je in de hemel
komen te zitten...
En de hele dag in je oor,
het Confiteor,
van achteren naar voor....
Die jongen uit mijn klas was misdienaar en ik heb al eens verteld, dat deze jongens bij meneer Staal niet in de top 5 stonden. Op zichzelf was het best een aardige jongen, maar hij had dat beetje stijve, dat afstandelijke, dat nooit eens meedoen als we aan het ravotten waren Altijd even netjes en inderdaad zijn neus stak een beetje in de wind.
De cathechismusvragen kon hij foutloos beantwoorden en meneer Staal kon hem daarvoor nooit minder dan de hoogste cijfers geven. In de kindermis ontbrak hij nooit. Ook al omdat hij vaak de mis moest dienen. Hij was geen slijmerd en ook geen klikspaan, hij was gewoon die jongen uit de klas, die toch zo goed in Godsdienst was.
Verder was het geen uitblinker en meneer Staal, die hem echt niet vervelend behandelde, zo was hij niet, kon hem wel eens na een slechte beurt vragen. Vanmorgen te vroeg opgestaan? En dan lachte de jongen maar eens. Hij was toch de beste in Godsdienst. Het was een lopend kerkboek. Hij kon de missen helemaal in het latijn, maar ik betwijfel het of hij ook wist wat het allemaal betekende. Hoewel....Hij was een kei in Godsdienst.
In de 12e klas kreeg hij zijn voordeel. Dat was bij meneer van Dijk, de plaatsvervangend bovenmeester. Deze meneer deelde zijn klas in naar de beste rapporten. Degene, die de meeste punten had als de cijfers opgeteld waren, die kwam in de eerste rij op de eerste bank te zitten en......het aantal bezoeken aan de kindermis werd erbij opgeteld.Toen viel ik uit de boot, want dit cijfer lag altijd dicht bij de nul en ik verdween ergens in de derde rij.
Bij de zallefies, zoals mijn vrienden de mindere goden noemden.
Ik was er, op die leeftijd, natuurlijk erg kwaad over en dat merkten ze thuis ook wel. Mijn beide broers reageerden echter met oh, van Dijk? Nou daar kun je nog lol aan beleven.
Ik had de strop, dat vorige leerlingen uit onze familie, waarbij ook mijn neven Ivo en Gerard Ville, het leven van de heer van Dijk een tikkeltje zuur gemaakt hadden. Ik stond dus al achter op punten toen de wedstrijd nog moest beginnen. Gelukkig keek meneer van Dijk wel goed naar de leerprestaties en mijn ouders kregen dan ook het advies om me toelatingsexamen te laten doen voor de ULO. Dat werd gehaald en zo kwam ik terecht op de St Petrusschool in de Oostervantstraat. En wie ging er ook naartoe?
Die jongen uit mijn klas, die...........
| Klik hier als je terug wilt naar het Gastenboek |
|---|
|
|
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker .... |
| Terug naar de top |
|---|
