Hoewel ik de kerk vroeger wel mooi vond, wil ik niet over de kerk zelf praten, maar meer over geschiedenissen in verband met die kerk.
Hoewel. Als hij zo verwaarloosd is als Hans opmerkte, dan wordt het tijd, dat de autoriteiten iets gaan doen aan dat, toch wel, heel oude gebouw. Monumentenzorg?
Zoals u al weet, zat ik op de St Janschool en toen de leeftijd kwam, dat ik communie moest doen, was er ook de verplichting om naar de kerk te gaan. Eén van de vele dingen, die we van school uit moesten, was het verplicht gaan biechten.
Elke vrijdag om vier uur gingen we in de rij naar de kerk, want er moest gebiecht worden. Of je nu wilde of niet en het soms helemaal onnodig vond, omdat je die week, als een engeltje geleefd had, vrijdags om vier uur zat je in de kerk op je beurt te wachten. En dat wachten kon heel lang duren.
Gelukkig had ik al gauw door bij welke kapelaan ik moest gaan.
Bij kapelaan Maas was het minder druk, omdat we wisten, dat hij altijd en voor elke hoeveelheid zonden dezelfde penitentie gaf. 40 Onze Vaders en 40 Weesgegroetjes. Daar schrokken de meeste van terug. Maar een klein groepje, dat nogal snel de tel kwijt raakte, was een vaste bezoeker van deze kapelaan. Ondertussen was de kapelaan ook gauw klaar. En, terwijl de anderen nog zaten te wachten, was ik in ieder geval om vijf uur thuis. Ik vond het toch al laat genoeg, vooral in de winter.
Toen ik nog groter was "gegroeid", vond mijn vader, dat ik maar met hem mee naar de kerk moest gaan. Ik was blij, dat ik van het "handje" van mijn zus Cor of soms mijn moeder af was en ging dus graag met mijn vader mee.
Maar….hij ging naar de "Hoogmis" Onbegrijpelijk voor mij, omdat deze mis twee uur duurde.
Hij verklaarde mij echter, dat ik dan meneer Staal, mijn onderwijzer, kon horen zingen in het kerkkoor. Nou ja ik vond het zingen wel mooi en op de achterste banken konden we toch niets zien op het altaar, dus was er iets te beleven in de kerk.
Zondags, mijn vader en ik naar de kerk via de bekende route, Vinkenstraat, Benthuizerstraat, Hooglandstraat en dan een gedeelte Hildegardisstraat , voorbij de Verbraakstraat, de kerk in.
Mijn vader zette mij in één van de bankjes zonder leuning en ging dan zelf naar voren.
Wanneer de mis afgelopen was, stond mijn vader buiten al op me te wachten. Dat ging zo een poosje door, tot ik opeens dacht:
De volgende keer, liep ik mijn vader over het middenpad achterna en wat bleek, hij sloeg rechtsaf en ging aan de kant van de Verbraakstraat de kerk weer uit.
Wat bleek. In de tijd,dat ik in de kerk zat, ging hij in het café van Jan Evertsen gezellig een potje biljarten!
Toen ik hem buiten inhaalde, moest hij nog erg lachen ook, maar de volgende zondagen mocht ik gewoon alleen naar de kerk gaan. Om negen uur of om twaalf uur, dat moest ik zelf maar zien. En dat deed ik dan ook!
Reaktie van Alie
- Ik weet nog iets te vertellen over de Hildegardiskerk.
Een paar vriendinnetjes van mij, moesten altijd 's morgens eerst naar de kerk en dan naar school. En geen ballen of knikkers mee naar binnen in de kerk.
Ik kreeg altijd hun bal te bewaren, maar in de knikkertijd is het gebeurd dat de kinderen die naar de kerk moesten, hun knikkers maar op straat gooiden en dan maar hollen naar de kerk, anders waren ze te laat!.
Een paar meisjes en ik raapten dan vlug die knikkers op en knikkerden verder.
Als dan de school uitging, dan hadden die katholieke meisjes geen knikkers meer, maar dan kregen ze van ons weer wat knikkers terug en dan konden we weer met elkaar knikkeren.
| Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Hildegardiskerk en klik op ENTER |
|---|
Ook kregen we deze reaktie:
In het beleidsplan (2003-2008) van de drie gezamenlijke parochies van het Oude Noorden, lees ik dat de Hildegardiskerk de Rijksmonumentenstatus heeft.
Met vriendelijke groet,
Henry de Wolf
