Mijn eerste films
In mijn verhaal over Transvalia heb ik al verteld, dat ik daar als jongetje naar de kindermatinees ging. Ik moest dan wel het entreegeld bij elkaar bietsen, maar waar had ik naast het zakgeld van mijn ouders, mijn broers, zussen en andere familieleden voor. Mijn zakgeld was....5 cent per week en als ik naar de bioscoop wilde moest ik wel op Zaterdagmiddag uit het snoepwinkeltje De Kleine Winst vandaan blijven. Ik moest toch al 15 cent erbij zien te krijgen, om op de eerste rang te zitten.
De tijd van de rapporten was een inkomensrijke periode en ik had het geluk, dat we op de St. Janschool om het half jaar over gingen. Ik ben nooit blijven zitten dus was het leuren met mijn rapport en een cent werd er altijd wel gegeven. Dat lag aan de financiële omstandigheden van de benaderde personen. Als jongste en nakomertje van het gezin en een beetje verwend, lukte het mij vaak om naar Transvalia te gaan.
Mijn eerste films, die ik daar zag waren die van Watt en Halfwatt.
Het waren nog zogenaamde stomme films, waarbij het beeld zo nu en dan onderbroken werd om tekst te tonen. In ieder geval de twee waren bijzonder populair onder de jeugd. Ik heb heel wat moeten zoeken om foto's te vinden, tot ik mijn ineens de echte namen herinnerde. Zij waren internationaal beter bekend als Pat en Patachon.
Een andere komiek in die tijd was Harry Langdon.
Ook al zo'n bekende figuur uit de Slapsticks. Meestal waren zijn filmpjes in het voorprogramma en daar waren ook vaak tekenfilmpjes in te zien. Zoals toen al Mickey Mouse, Popeye the Sailorman en niet te vergeten Betty Boop.
De hoofdfilms waren meestal films met Buster Keaton, de man die nooit lachte. Echt waar. niemand heeft die man ooit zien lachen.
Harold Lloyd was de man met de strohoed.
De eerste Cowboyfilms kwamen ook op het witte doek en één van de eerste cowboys, die ik zag was van William S. Hart. Later werd deze overtroefd door Tom Mix. Ik ben nog steeds bezig met de films, die ik in Transvalia zag, maar toen ik iets ouder werd, ontdekte ik, dat Asta, op de Hoogstraat goedkoper was. Het duurde echter nog lang, voor ik alleen helemaal naar de Hoogstraat mocht. Ook al was het met een vriendje. Nee, voorlopig moest ik het met de bioscoop vlak bij huis doen.
Trouwens, de oudere personen uit ons gezin waren ook trouwe bezoekers en als er een film van Rudolf Valentino was, dan moesten in ieder geval de dames erheen. Het idool van de meisjes was in die jaren Rudolf Valentino.
Ik vond het maar niks en, naar ik hoorde van mijn zussen, een beetje zoet. Nog zoeter dan borstplaat, zei mijn broer Toon altijd. Hij moest zijn mening wel herzien, toen hij verkering kreeg met zijn latere vrouw Rina. Hij zag misschien liever deze filmster
Langzamerhand kwamen de films van Laurel en Hardy in trek. Eerst waren het korte filmpjes in het voorprogramma, maar later kwamen de hoofdfilms, die intussen overbekend zijn en waar ik het al in een eerder verhaal over gehad heb. En dan. Ik zou een beetje van dit onderwerp afwijken. Het gaat tenslotte over mijn eerste bioscoopbezoeken.
En wel, in Transvalia
