Voor het eerst op vakantie in Valkenburg, 50 jaar geleden. 

Tijdens mijn laatste bridgeweekend in Berg en Terblijt besefte ik opeens, dat het ruim 50 jaar geleden was, dat ik voor het eerst met mijn vrouw op vakantie ging. Niet in Berg en Terblijt, maar wel in Valkenburg. Ik heb toen met een eenvoudig fotoboxje wat foto's gemaakt en die kan ik nu mooi gebruiken om wat verschillen aan te geven.

Het boxje was geleend van mijn zwager en die had het weer gekregen als cadeau van een toenmalig sigarettenmerk. Maar wat een kwaliteit hadden die foto,s. Hier ziet u het Grendelplein onderaan de Cauberg.

Deze foto is uniek in zoverre, dat het monument er al lang niet meer staat. Dat is, meen ik, eens door een vrachtwagen vernield en ook de Meiboom staat er niet meer. We logeerden daar in Hotel Bleesers voor 5 gulden per week en volpension.  Het hotel als zodanig bestaat niet meer, het is nu een restaurant, maar er liepen zoveel mensen, dat ik geen goede foto kon maken.

Op de volgende foto echter ziet u mijn vrouw vlak voor het vertrek op het terras van Bleesers.

Het muurtje was nog niet zo lang geleden gebouwd, maar het was wel nodig, want menig fietser kwam zo de deur binnen rijden als ze van de Cauberg afkwamen en niet meer konden remmen. 

Dat herinnert me ook weer aan een voorval in 1951. 

Er was een bus, die vanaf de Cauberg kwam, dwars door een groep schoolkinderen uit België gereden. De, alleen maar Frans sprekende, onderwijzeres kwam overstuur bij Bleesers binnen om hulp te vragen. En.....Ik was de enige, die uit haar gebrabbel wijs kon worden. Dat heb je als je ervoor geleerd hebt. Gelukkig kon ik haar geruststellen en verder helpen. Er waren geen gewonden of erger gevallen.

Mijn bridgepartner en ik logeerden dit weekend in hotel Lamerichs, op de Geulhemmerweg, bekend van de Amstel Goldrace. Als we nu zo'n honderd meter afdaalden, kwamen bij Hotel-restaurant De Watermolen. In 1950 kon ik nog deze foto nemen vanaf de Geulhemmerberg en dat is nu niet meer mogelijk, omdat de begroeiing te veel is toegenomen. 

Dit was het eind van een wandeling langs de Geul. 

Dit weekend hebben we die wandeling ook gemaakt. Het is zo ongeveer 4 km, maar nu begonnen we bij De Watermolen. Van het begin van dit pad heb ik nog een foto uit mijn eerste vakantie. Ook deze foto kan niet meer gemaakt worden om dezelfde reden als de vorige.

Hoewel het nog steeds hetzelfde wandelpad is als in 1950, kan ik met een paar foto's toch een verschil laten zien. In 1951 maakte ik deze foto van wat koeien in de Geul.

Hier won ik ook nog de eerste prijs mee in de fotowedstrijd van SenS.

Dit jaar waren er wat wilde paarden langs de Geul te zien.

Een groot verschil was er ook in de begaanbaarheid van het pad. Kwamen we toen met onze open schoenen helemaal droog over, nu moesten we onze schoenen flink reinigen, omdat we hele stukken door de modder moesten gaan. Maar ja wat wil je in November, na een paar flinke regendagen en door de Geulhemmer-en de Cauberg kwam er nooit zon op dat pad.

Omdat het in de jaren vijftig ook al ver genoeg lopen was en we meestal gingen rusten in De Watermolen,  we er niet aan dachten om ook maar een stukje de Geulhemmerberg op te wandelen, zag ik dit jaar voor het eerst deze rotswoningen.

De huur was 4 cent per maand en vreemd genoeg 50 centen in het jaar. Deze woningen werden vroeger bewoond door de Blokkenzagers, waarvan je hier een beeld ziet, dat recht tegenover ons hotel staat.

Zij zaagden de blokken mergel uit de berg en van die blokken is Hotel Lamerichs opgebouwd. Evenals nog wat andere woningen. Het gevolg was, dat er tegenover het hotel een grot is ontstaan, die nu nog door een kluizenaar wordt bewoond.

Over die vakanties in de jaren vijftig zou nog meer te vertellen zijn, maar dat komt wellicht later aan de orde.