Een e-mail sturen naar Aad? Zijn e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Gastenboek

Naar beneden 

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

Herkeuring in Den Haag

 

Ik heb al verteld, dat ik uit Berlijn teruggehaald werd, omdat mijn moeder ziek was en het verlof, dat daarop volgde nogal uitliep. Dat kon natuurlijk niet blijven duren. Ik moest me wel regelmatig melden op het Arbeidsbureau, maar ik kreeg steeds zonder moeilijkheden een stempel. Als ik me niet had gemeld werden mijn bonkaarten ingehouden. Dus, eens in de zoveel tijd, melden.

 

Op een dag kreeg ik het bericht, dat ik mij in Den Haag, moest melden bij de Krankenkasse. Ik wist niet waarvoor. Ik had me nooit ziek gemeld en ik kreeg ook geen ziekteuitkering. Ik werkte namelijk zo nu en dan bij Stadler en Sauerbier in de drukkerij, maar die kon ook niet altijd draaien, omdat er een distributie van de stroomvoorziening was.

 

Het is wel gebeurd, dat ik de steendrukpers aan de gang hield, door de pers met de hand te bedienen door middel van het grote vliegwiel. Daar stond ik dan als een tweedehands Michiel de Ruyter. Maar daarover later. 

 

Ik vond het dus heel vreemd, dat ik naar de Krankenkasse moest komen en dan nog wel in Den Haag. Eerlijk gezegd, ik vertrouwde het helemaal niet en ik lag er 's nachts over te piekeren, wat het slapen niet bevorderde. Ik weet ook niet meer of ik het reisgeld vergoed kreeg, maar ik dacht het wel. Ik meen me te herinneren, dat er een treinkaartje bijgevoegd was, of dat de oproep tevens als kaartje diende. Waar de Krankenkasse in Den Haag gevestigd, weet ik absoluut niet meer, maar de Haagse Tram zal me er wel gebracht hebben. 

 

In het gebouw, waar ik in de wachtkamer op mijn beurt moet wachten, zag ik nog een bekend gezicht uit de Gerard Scholtenstraat, de naam erbij, kende ik niet. Wel dat hij daar in dienst van de Duitsers werkte, dus een beetje voorzichtig, als ik hem weer eens zou ontmoeten in het Noorden of ergens anders in Rotterdam. 

 

Eindelijk was ik aan de beurt en ik moest mijn bovenlijf ontbloten. Toen de Duitse dokter mij zag, schrok hij zich het habbiebabbie, om een citaat te gebruiken. Hij schold me in het Duits uit en het enige wat ik snel begreep was, dat ik Scharlach had en hoe ik het in mijn hoofd haalde om bij hem op een keuring te komen. Scharlach! Ik moest even denken en schrok toen ook. Ik had roodvonk volgens de dokter. Mijn borst zag er dan ook niet uit. Vol met rode pukkeltje en ik kreeg het er wel warm van. 

 

Ik werd onmiddellijk weggestuurd, maar ik dacht nog, ben ik nu afgekeurd voor Duitsland? Later begreep ik, dat er nooit geen rapport bij het Arbeidsbureau binnengekomen was. Die dokter had zich echt het heen-en-weer geschrokken. Zeker zelf geen Scharlach gehad! 

 

Het ergste was, dat ik toch weer met een tram en een trein naar huis terug moest en ik voelde me nou niet echt happy. Thuisgekomen vertelde ik, dat ik roodvonk had en dat dokter Hermans maar gebeld moest worden. Ondertussen wilde ik mijn ouders mijn borst laten zien en wat zagen ze????? Helemaal niks!!! Alleen dat zelfde bleke borsie van altijd. 

 

Toch de dokter maar even bellen en het verhaal vertellen. Nou, toen dokter Hermans het allemaal aangehoord had zei hij, als je je goed voelt kom je morgenochtend maar even langs. Ik voelde me goed en de volgende morgen hoorde ik, dat het waarschijnlijk alleen maar zenuwen geweest waren, een andere verklaring kon hij niet geven. Ik zag eruit zoals altijd en na zijn verklaring nog veel beter.

 

Hier nog twee foto's van Den Haag De eerste geeft Plein 1813 weer, zoals het vroeger was.

plein 1813


De tweede, het mooie en moderne Centraal Station.

centraal station den haag




Van Joop Eggermont ontvingen we de volgende aanvullende informatie over de Krankenkasse in Den Haag:

De Deutsche Krankenkasse in den Niederlanden was in de oorlog gevestigd in het gebouw van de OLVEH. (Onderlinge Verzekering Eigen Hulp).
Dat gebouw stond op de hoek van de Anna Paulownastraat en de Kortenaerkade in Den Haag.
Het was als ik me goed herinner aan de buitenkant bekleed met zwart marmer.
Het is inmiddels gesloopt.





Klik hier als je terug wilt naar het Gastenboek





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

28 Juni 2009