O, jee zullen jullie zeggen, moet het weer poep of pies zijn. Nee, maar deze figuur heeft echt bestaan.
Ik was sinds april 1939 in dienst van Drukkerij Stadler en Sauerbier, die toen nog in de Delftsestraat hun kantoor hadden. De oorspronkelijke drukkerij was daar ook gevestigd, maar toen ik er ging werken moest ik naar de Adrianalaan in Schiebroek. Aan het eind van die laan bijna tegen de spoorlijn Hofplein-Scheveningen, nog omringd door weiland en sloten, daar was de Steen-en Offsetdrukkerij Stadler en Sauerbier gevestigd.
Tegenwoordig staat de drukkerij nog op dezelfde plek, maar heet nu Koninklijke SenS Offset.
Om niet af te dwalen, in 1946 bestond deze drukkerij 50 jaar en er zou een groot feest gegeven worden. In Lommerrijk.
Het personeel wilde die avond ook wat doen en zo werden er plannen gemaakt. Iemand wist, dat ik wel teksten kon schrijven en daar zat ik dus aan vast. Van een oudere werknemer, van Houten, was zijn naam, kreeg ik een verhaal te horen over iemand, die in de beginperiode een taak had, die hem de titel CHEF DE POEP opleverde.
Wat was namelijk het geval. Er was in het begin maar één W.C. aanwezig en dat gaf wel eens moeilijkheden. Zodoende werd er iemand aangesteld, die de sleutel van deze W.C. in zijn bezit had en bij hem moesten de andere personeelsleden de sleutel komen halen. Koos Bras heette deze chef en ik heb hem later gekend als inpakker bij de expeditie
Deze figuur moest op het toneel gezet worden. Ik zou deze chef spelen en op de melodie van De Kleine Man van Louis Davids, schreef ik de Chef de Poep.
En deze foto toont hem, zoals hij die avond daar stond.
Zijn jullie nog benieuwd naar de tekst? Nou hier komt-ie
We hebben hier in onze zaak één enkele W.C.,
die slechts één persoon gelijk kan gaan bezetten.
Om nu ruzie te voorkomen en dat valt me heus niet mee,
ben ik aangesteld om daarop te gaan letten.
Ik draag mijn titel fier, mijn sleutel heb ik hier,
en aan mijn andere zijde hangt een rol closetpapier.
Refrein:
Waar is de chef de poep? 2x
Ik laat ze stiekem schreeuwen,
ik heb maling aan die roep.
'k Loop door de zaak op mijn gemak,
de sleutel in mijn zak.
In hoogste nood gilt heel de troep.
Waar is de chef de poep?
2.
Bij het aanvaarden van mijn baantje is mij al gezegd,
dat ik in geen geval de sleutel mag verliezen.
Anders raak ik mijn positie kwijt, en die is lang niet slecht.
Daarom had ik maar te kabelen of te kiezen.
Eens nam ik per abuis, de sleutel mee naar huis,
voor hen die over moesten werken was dat toen een kruis.
Refrein:
3.
Soms kan het wel gebeuren dat ik het deurtje binnenslip,
om eens eventjes gemakkelijk te gaan zitten.
Ik neem de sleutel mee naar binnen, doe het deurtje op de knip,
en dan ga ik fijn een poosje zitten pitten.
Ik slaap dan wel eens door, plots klinken in mijn oor,
de stemmen van mijn klanten en die schreeuwen dan in koor.
Refrein:
En het liedje?
