Naar beneden

Gerard Martens vertelt weer een prachtig verhaal  ....

Booschappe doen 

 

Bennik muddar effe de pineut gewees. Me vrouw mos naar mun dochtur, die las vadde griep hep, omdasse meddie twee kleine kooturs zit. Ennouw zee ze tege mijn. Je ken wel effutjes booschappe doen. Daazattik medde gebakke peere. Booschappe doen. Das benedummustand, mar ja ik mos wel. Nie dattik nooit nie meegewees ben om booschappe te doen, mar ik bleef meestuttijds buite staan wache. Meegaan de winkel in was hoopulloos. Ik mos me eige mar sjaakies houwe, wan watte ik wou koope, was nooit en te nimmur na dur zin. Bleef ik toch gewoon wache tossunna buite kwam mettur booschappewaaguntje. Mossik de tasse helluppe sjouwe.

Ik see dus tegedur, maak je mar gin zeere darrumme. Ik zal dâ vaartje wel effe flikke. Gaan jij mar na je toeteloeriessies toe. Das un mooi joppie vor mijn. Geef mummaar un klauwtje uroos mee. Zee ze, je ken toch pinne! Oh, zee ik kendattook. Goebekeeke van jouw. Al dâ los geld imme jatte, hebbik ook de motschurruft an. 

Ut begon al toennik un waaguntje wou pakke. Zeedur un munneer, geef mij die uroo mar, dakkennu ut waaguntje vammijn neeme. Ik see, allus goet en wel, mar zittur un uro in? Ja, nattuurluk zee die un beetje loene. Ik zee, ja neemmunnie voor twaalluf. dur loop zoveel falderappus ront. Je bin zo bustoole dor dâ triefol. Effe goed uimme doppe kijke dus, das de heele kiksaus, en ik stekkerde na binne memme karrutje. 

Eers mulleege flesse inleevurre hasse munnog nageroepe. Addenooi, ik wisnie dattur zoveel guzzoope wier bij ons thuis. Ik bleef mar uittie tas haale. Sodemietur zee durreen achtur me, dasun un lekkur feessie gewees. Krijg jij ook de bibburassie, zee ik. Nouw zeetie, ik wis nie dâje loene wier. 

Zo gong ikkal medde pestimmullijf het hekkie door. Ik wis ook nie dattut zo leevusgevaarrulluk was.Dur sjingsjangsongde un klein zeenuwe aappie messoon klein karrutje mettun vlaggutje durrop tusse de mense en de rekke door en boem daar haddik un anrijding, Gullukkug knalde die tege mun waguntje op, andurs hadde mun scheene oope geleege. Ik wou net mun prevullummentje maake, kwam dur zoon graatezak van un moedur om de hoek vannut rek kijke eddie zee. Jantje nieso hart rijje hoor andurs doe je dummense pijn. Ik zee weeje wâjij moddoen, je mottum un flinke raggulling vor zun broek geeve. Ik zag mense knikke, mar die griet zee, daddoene me tegeswoordug andurs. Nouw, brieste ik laaddum dan vortaan mar uit zuddoppe kijke, annurs krijgtie vammijn zoon zwiepur, dâje um in ze eige karrutje na huis ken brenge. 

Eindulluk kon ik amme taak bugginne. Ut errugste mos nog komme. Ik hâ wel un brieffie meegukreege, mar ik zog mun eigen het heen en weer. Letturluk en fugguurluk. Haddik ut eene guvonne dan most ik weer trug vor ut annurre. En assik daknaapie zag, dan hoefde ik mar één vamme koolusschoppies op tullichte ennie ging al van wiek.

Nouw en toen kwam de kassa. Net dattik ankwam memme karrutje zag ik mar één klant bij un kassa staan. Ik dook dur opaf en wat hoordik? Deeze kassa ga sluite munneer. Witheet gong ik naade annurre en dar sting me un fiele. En dakwam zo. Dur sting een daamutje heibel tummaake met die graatezak vaddenet, omdaddâ lieve zoontje, teege dur been was gereeje en nouw was dur duure nijlon kuppot. Die mos die graatezak buttaale edda wijfie gong nie eerdur weg vor ze poen hagguzzien. Gullukkug gong dur un kassa oope en ik met un uivurvaarrutje durropaf. Nouw nouw wier dur gurroepe kannut nietun beetje kallemur? Ja, zee ik, mar dâ haddik nie vorangustaan.

Wazzik effe imme noppies toen ik memme karrutje buite sting. Ik kreeg echtur un rolling toen ik mun tasse hat ingullaaie. Sodummieturs, ik tildumme un dubbulle liesbreuk. Dâwas effe annure koek as messe tweeje sjouwe.Komp mun liefste thuis kreeg ik nog kommuntaar ook. Offik dag dattik rotschilt was. Ik mos vlees meebrenge eddâ buddoelde ze un karrebunnaatje of un suukaade lappie, of noemmar un dorp, mar gin koogolbiefstukkies. Enne war me zeegultjes waare? Ik sting memme oore te klappurre. Zeegeltjus krijggie die dan vor noppes? Nee, die haddik motte koope. Oh zee ik weer dannebbik tog weer poen uitguspaart. Ik mos mar in bonkies barste. Ze haddegtur un goeie bui, wantut kabunet was immekaar gestort. Ik zee dâ haddik tog al voorgespelt. Zallum messun zaaggie. Ut mostur van komme. Nouw de koogolbiefstukkies hebbe ons lekkur gusmaak. Oftur un engultje oovur mun tong pieste!

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....