De Bloklandstraat 

Wanneer ik iets over de Bloklandstraat ga vertellen, is dat niet alleen om daar twee van de Beroemdste Rotterdamse Voetballers het voetballen geleerd hebben, maar ook omdat ik er een tante had wonen. Kortom wel iets om even over te schrijven. 

De tante was mijn Tante Sien, een zus van mijn moeder. Zij woonde er met haar vier zoons en twee dochters, bijna op de hoek van de Benthuizerstraat, boven een bakkerij. Zij was weduwe van Leopold Ville. Haar oudste zoon heette dan ook Pollie en dat was ook al een heel goede voetballer. Hij was voor de oorlog midvoor van R.F.C. Verder waren er dan nog, mijn neven Gerard, Ivo, en Ries. Mijn twee nichten heetten Jet en Trees. Jet heeft na haar trouwen als mevrouw van der Schaft in de Vrijenbansestraat gewoond. 

Ik weet wel, dat het boven die bakkerij wemelde van de kakkerlakken en een grote ergernis voor mijn tante waren. Sommige van mijn neven en Trees waren lid van J.V.S., een clubje, dat in het verhaal Jongens van Stavast genoemd wordt. 

Ik heb daar heel wat uurtjes doorgebracht en op Kerstmorgen was mijn eerste bezoek aan Tante Sien, want daar hing altijd wat in de Kerstboom voor me. Bij het trouwfeest van Jet was ik ook aanwezig en ik weet nog heel goed, dat het welkomstlied voor het bruidspaar, gezongen werd op de melodie van het Bruidskoor uit Lohengrin. De tekst begon zo:

 Daar heb je Jet, 

daar heb je Piet, 

zijn zij het bruidspaar, 

of zijn zij het niet? 

Dit lied zal wel gekocht zijn bij Frans Moret in het Zwaanshals. Wat ik er nog meer van weet is, dat ik de volgende ochtend wakker werd in een diepe fauteuil in de voorkamer. Ik geloof, dat ik nog niet op school was.

 Later is mijn tante ernstig verbrand, toen ze een gloeiend hete pan met soep van het gasstel wilde tillen en de hete soep over zich heen goot. Sinds die tijd ging mijn moeder eens in de week bij haar zus de grote was doen. 

Ik moet nog zeggen, dat mijn tante een zeer dikke vrouw was, in tegenstelling tot mijn moeder. Ze leken uiterlijk geen cent op elkaar. 

Verderop in de Bloklandstraat was ons Gymnastieklokaal. Vanuit de Hammerstraat gingen we onder leiding van meneer Staal, eens in de week gymmen. Daartoe moesten speciale gymschoentjes gekocht worden. Van die zwarte omhulsels met een elastiek over de wreef. Het kon er bij me thuis net nog af. 

Vanaf de Tochtstraat liep de Bloklandstraat door. Aan het eind was een muurtje. Het muurtje dat later bekend werd als het muurtje van Moulijn. 

Coentje Moulijn leerde daar voetballen en hij gebruikte daar het muurtje voor. Uren was hij bezig, met  een bal, soms gemaakt van een prop papier met een paar elastieken er omheen. Tegen en voor dat muurtje leerde hij zijn fabelachtige techniek in behandeling van de bal. Ook de bekende andere Feijenoorder Wim Jansen leerde voetballen in de Bloklandstraat. Hun populariteit, die een beetje groter was dan voor Faas Wilkes, hadden zij vooral verworven in de beroemde Europacupwedstrijden, waarbij Feijenoord als eerste Nederlandse club de Europacup won. In Milaan werd het 2-1 voor Feijenoord en de tegenstander was, het in die tijd zeer sterke, Celtic. 

Het oorspronkelijke muurtje is afgebroken, maar in plaats daarvan is er een muurtje gebouwd, als een soort monument voor de bekende voetballer. Op 5 Juli 1990 is dit muurtje door Coen Moulijn zelf onthuld.

De Bloklandstraat liep en loopt nog vanaf de Bergweg, steekt de Benthuizerstraat over en komt via de Pijnackerstraat en de Tochtstraat aan het bekende laatste deel. Alleen mondt de straat nu uit in de Vletstraat. 

Op de hoek van de Bergweg weet ik nog, dat er de slagerij van Kool zat. Dat weet ik, omdat ik met Koos Kool in de eerste klas van de St.Janschool zat en we samen met Leo v.d.Polder naar huis liepen. 

Leo is later ook nog een poos mijn vriend geweest en heeft nog in de Zaagmolenstraat gewoond. Schuin tegenover de Aelwijn Floriszstraat.