Asta en nog meer.....
Het Astatheater had een speciale plaats en naam in Rotterdam. Er waren kindermatinees, waarvoor je wel in de rij moest staan, en dan waren er de lage toegangsprijzen. Voor de somma van 15 cent was je al binnen en duurder gingen we bijna nooit, omdat het op de achterste rijen niet altijd leuk zitten was. Vooral niet als je onder het balkon zat. Wanneer je daar terecht kwam kon er wel eens van alles op je neerdalen, Het minste waren nog wel de schillen van de olienoten. Olienoten? Ja dat was nu eenmaal de gangbare naam voor pinda's. Van pinda's hadden we nog nooit gehoord, totdat de Chinezen met hun Pinda-Pinda tabletten in het straatbeeld verschenen. Willy Derby heeft er nog een liedje over gezongen.
Zoals ik al zei, onder het balkon, zat je in Asta niet altijd veilig. De inhoud van een kogelflesje werd ook wel eens over de reling gegoten. Het verhaal ging, dat er bij bepaalde voorstellingen, als er bepaalde groepen op het balkon zaten, wel eens wat smeriger dingen omlaaggegoten werden. Je begrijpt Asta had in bredere kringen geen goede naam.
Bij de kindervoorstellingen, die op Woensdag en Zondag werden gedraaid, was het niet zo erg. Dan had je alleen met de portier in Wildwest kleding te maken. Normaal heette hij Nico, maar hij zag eruit als Tom Mix en het verhaal ging, dat hij die kleren van de beroemde filmster had gehad, toen deze een bezoek aan Rotterdam bracht.
De portier moest de rijen kinderen in bedwang houden. Er waren soms twee rijen. Eén rij, die al een kaartje had en moest wachten tot ze naar binnen mochten en een andere, meestal kleinere rij, die nog een kaartje moest zien te bemachtigen. En had nou maar niet te veel kapsies, anders werd je door Nico gewoon uit de rij geplukt en kwam je niet binnen of je moest achteraan weer aansluiten.
Als het tijd werd om naar binnen te gaan, moest dat wel heel rustig gebeuren, anders pakte hij je nog bij de lurven en dan kon je wel fluiten naar je filmbezoek. Eenmaal binnen rende je wel zo hard mogelijk naar de beste plaats en het feest kon beginnen.
Mijn eigen favoriete bioscoop was, dat heb ik al
eens verteld, Transvalia. Lekker dichtbij
huis en veel gezelliger. Toch waren er meer bioscopen, die een bezoek waard
waren. Daar was bijvoorbeeld Olympia op de Binnenweg.
Op Zondag was er een doorlopende voorstelling en werden er veel
cowboyfilms gedraaid. Hier een advertentie met William Boyd als Hopalong
Cassidy, één van de populairste filmsterren uit de Wildwest
films van die tijd.
Regelmatig was er weer een film met Hopalong Cassidy of in
Olympia ofwel in Asta.
De volgende advertentie laat zien welke films er
zoal in Asta werden gespeeld.
Joe Brown was een heel bekende komiek en
als hij lachte, dan moest hij oppassen, dat hij zijn mondhoeken niet inslikte.
Hij heeft veel films gedraaid en de bekendste waren wel De
Zesdaagse en Bij de Brandweer.
Verder zie je, dat Hopalong Cassidy ook weer aanwezig was.
Op Overmaas, zoals Rotterdam-Zuid vroeger genoemd
werd waren ook twee bioscopen. Allereerst het Collosseum in de
Beijerlandselaan. Deze film werd met Pinksteren gespeeld.
De Harmonie was in
de Gaesbeekstraat. De advertentie laat zien, dat er die week een film van
Charlie Chan werd gedraaid.
Charlie Chan was
een Chinese detective, die in samenwerking met zijn zoon, menige misdaad wist op
te lossen. De rol werd gespeeld door de beroemde Sydney Toler. Als extra
was er een film met Tino Rossi, een zoetgevooisde, bij de dames zeer
geziene, Napolitaanse zanger.
Een bioscoop, die ik haast vergeten zou was Capitool op de Nieuwe Binnenweg, terwijl naast Olympia op de Oude Binnenweg ook nog Centraal gevestigd was. Over Victoria heb ik al verteld en ik geloof dat ik alleen Thalia nog moet noemen. Van het Oostertheater kan ik alleen een slechte, illegaal gemaakte, foto laten zien van na het bombardement.
Ben ik er één vergeten, dan moet je maar zo denken, ik was nog maar een jochie met weinig zakcenten, dus ik kon niet naar alle bioscopen toe.
We ontvingen de volgende reaktie:
Oom Arnold v.d.Vegt ( de oprichter van het Nederlandse CIRCUS RENZ ) was een echte rotterdamse straatjongen, geboren op de Binnenweg; je zou eigenlijk zijn levensloop moeten volgen, aan de hand van de verhalen die over hem rondgingen, zijn werkzaamheden bij het vervoeren van de (slacht)paarden uit Engeland bij aankomst aan het Müller-terein in Rotterdam., zijn verblijf in Amerika als koetsier bij The Well's Fargo Companie, en dat laatste bracht hen in contakt met TOM MIX,die ook werkzaam was bij The Well's,: en naderhand als acteur bij FOX MOVIETONE, waar oom Arnold wel eens een schnabbelte kreeg als figurant.
Maar waar het hier om gaat, is het bezoek van TOM MIX aan Nederland, waarbij oom Arnold in gezelschap van NICO hem gingen begroeten bij de aankomst in Schiedam; TUSCHINKSKY heeft daar fimopname's van gemaakt, terwijl TOM MIX in gezelschap van o.a.Nico en oom Arnold per koets naar Rotterdam gereden werden.
Het was natuurlijk een hele volksoploop en door de drukte, heeft één of andere onverlaat, de revolver, ingelegd met paarlemoer, die Nico jaren geleden met een COWBOY-uitrusting (vanuit Amerika naar hem opgestuurd) gerold, en dat heeft Nico zwaar opgebroken.
Beste iedereen, ik ben van 1919, dus herinneringen aan 't ASTA blijven mij altijd bij, de olienoten die wij bij KOK gingen kopen, en dan die venter met zijn BERLINER bollen en puddinkies, die altijd voor dat de voorstelling begon, voor de ingang stond.
Ik stop er maar mee, wil nog even doen opmerken alsdat de ENGELFRIET-verhalen over Rotterdam, mij altijd blijven boeien, en dikwijls maak ik mijn geémigreerde familie in CANADA er op attent, dat zij op het internet met intoetsen van "Rotterdam voor 1940" een schat aan verhalen te lezen krijgen.
Ik wens iedereen en de ENGELFRIETEN-familie veel geluk en goede gezondheid.
Jaap Nederveen.
