Op 12 mei is het boek De Wijsheid gaat in het grijs, geschreven en samengesteld door Neel van den Oever, op feestelijke wijze in Wijchen gepresenteerd. Zuster Paula Maria Hermans, Regionale Overste, nam trots en dankbaar het eerste exemplaar in ontvangst.
Wie van ons ruimt de laatste kamer op? Dat vragen de meeste zusters zich af. Want de Nederlandse eenheid van deze internationale congregatie sterft uit.
In het boek komt de Nederlandse geschiedenis van de zusters, Dochters der Wijsheid, Filles de la Sagesse, tot leven. Eind negentiende eeuw vluchtten ze vanuit Frankrijk, waar ze in verband met de politieke situatie niet langer hun religieuze overtuiging konden uiten. Neel van den Oever sprak in alle openheid met ruim veertig Dochters der Wijsheid over hun leven en werk. De zusters vertellen hun eigen verhaal, vanaf dat ze intraden in het noviciaat te Schimmert of Berg en Dal tot en met hun intrek in serviceflats en verzorgingshuizen in Wijchen en Valkenburg, voor de meeste zusters hun laatste woonplek. Ze vertellen over hun wens destijds om in te treden en wat dat voor henzelf en voor hun familie betekende. Maar ook over hun leven als religieuze en hun werk als onderwijzeres, verpleegkundige, bejaardenverzorgster enzovoort, tot aan hun rol nu als mantelzorgster voor medezusters of als vrijwilligster.
Naast de stof die ze uit de interviews verkreeg, had Neel van den Oever vrije toegang tot het archief van de zusters en kon ze putten uit de kronieken die in ruim honderd jaar geschreven zijn in alle plaatsen waar zusters gewoond en gewerkt hebben. Ook de verslagboeken die vanaf de jaren zestig iedere zes jaar geschreven werden met daarin verantwoording van het beleid van de congregatie over de afgelopen periode en de speerpunten voor de volgende zes jaar, vormden een bron van informatie. De vele archieffoto's aan het eind van ieder hoofdstuk completeren de geschiedenis in beeld.
Het boek De Wijsheid gaat in het grijs is onderdeel van het project rondom het vastleggen van de geschiedenis van de Dochters der Wijsheid in Nederland. Alle lezers erven daarmee die geschiedenis. Het project begon met de wens van Neel van den Oever om die geschiedenis op te schrijven. Marsel Loermans & Anton Spruit voegden daar hun idee aan toe om de zusters op bijzondere wijze neer te zetten in portretten, zowel in het boek als daarbuiten. Een aantal portretten werd in 2009 in Den Haag geëxposeerd.
Voor deze geschiedenis heeft Gerben Dollen een medium variant van de letter Actium gecreëerd om de leesbaarheid voor de zusters te vergroten.
Het boek is gebonden in een grijze wollen stof, de stof waar de habijten ooit van gemaakt werden. In 2009 maakte deze habijtwol min of meer dezelfde reis als de zusters in 1881 deden. Daarvoor kwam een pakket met 100 meter van de zolder van het moederhuis in St. Laurent-sur-Sèvre via Brussel, Limburg, Wijchen, Den Haag, Broek op Langedijk en Amsterdam uiteindelijk aan bij de binder in Zaandam. De reis van deze stof is symbolisch voor de geschiedenis van de zusters met als einddoel het omsluiten van deze erfenis in dit boek.
Naast het boek is er in Wijchen - waar de meeste Dochters der Wijsheid in serviceflats wonen - een kleine expositie in een flat ingericht, genaamd l'Heure des pantoufles. Deze expositie rondom het leven van de Dochters der Wijsheid is samengesteld vanuit herinneringen aan het kloosterleven van weleer en door de zusters zelf verzameld. De expositie is op afspraak te bezoeken. Er mag ook gefilmd worden.
Uitgeverij Veerhuis Vier / ISBN 978-90-815359-1-5
Informatie over verkoop van het boek via
economaat@inter.nl.net
of via
http://www.veerhuisvier.nl
De zusters maken de opbrengst van het boek over aan Haïti waar een groot aantal medezusters werkzaam zijn in onderwijs en zorg.
