Een e-mail sturen naar Aad? Zijn e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Een ramp op de Maas

Een zeer gewaardeerde bijdrage van Gerrie van der Laan

Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email:
aad@engelfriet.net

Op onze site kun je meer vinden over de in dit verhaal genoemde namen en aspekten, gebruik daarvoor onze zoekmachine:

Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Rotterdam en klik op ENTER




Een ramp op de Maas

Het is in de laatste dagen van februari van het jaar 1511. Reeds meer dan drie maanden heerst er zo'n strenge vorst, dat alle scheepvaart gestremd is en de rivieren met een dikke ijsvloer bedekt zijn. Ook de Maas is door de wintervorst in boeien geklonken en waar anders de vlugge zeilers het brede, haast onafzienbare, watervlak tussen Blaak en Overmase oever stofferen, zien wij nu de Rotterdammers op de gladde ijzers zwieren. Zó hecht en sterk is de ijsspiegel, dat hij zelfs tenten en uitstallingen van allerlei grootte en zwaarte kan dragen. Sleden en vrachtwagens met honderden ponden beladen, wagen zich zonder vrees op het gestolde watervlak. Een ondernemende hoefsmid heeft voor de St. Laurenspoort zijn werkplaats opgericht en zet de paarden scherp, zowel van de vrachtboer als van de gegoede stedeling, die zich in zijn slede over de baan laat voeren. Hier en daar zien wij zelfs kolfbanen afgebakend, en verlustigen de poorters zich met dit geliefde, oude volksspel. Sinds het laatst van november reeds, kan men dagelijks van dit schilderachtig en levenslustig tafereel genieten.

Thans schijnt er echter een eind aan te komen. Een krachtige noordwestenwind is opgestoken, een sterke dooi ingevallen. De opgestuwde wateren hebben de metalen ijskorst reeds hier en daar doen barsten. De Vroedschap roept de poorters door klokgeklep voor het Stadhuis en laat mededelen, dat alle kramen en verdere opstallen van de Maas verwijderd moeten worden. Het sterk opgestuwde water kan in zijn wilde loop ieder ogenblik de ijsvloer verbreken en meevoeren. Helaas nemen niet allen de welgemeende raad van het stadsbestuur ter harte. Een grote menigte geestelijken maakt zich zelfs op tot een tocht over de rivier. Wat mag het wel zijn, dat deze vrome mannen het waarschuwend woord van hun overheid in de wind slaan? Is het de zucht tot genot, die hen nog een laatste keer van het ijsvermaak wil doen genieten? Geenszins, vrome ijver drijft hen, niettegenstaande de ingevallen dooi, deze reeds lang van tevoren beraamde tocht te ondernemen.

Aan de overkant van de Maas ligt het nederig dorpje Charlois in het ambacht van die naam. Het is zo genoemd naar de heer van Charollois (Karel de Stoute), die de "concessie" tot bedijking heeft verleend. Het aan St. Clemens gewijde bouwvallige houten kerkje is thans van steen opgetrokken en het kerkgebruik eist een hernieuwde inwijding. Daarom trekt men in plechtige optocht over de reeds dooiende ijsvlakte. Luid klinken de lofzangen van de vrome geestelijken en koorbroeders, omstuwd door een ontelbare menigte, die mee optrekt. De wind giert en het ijs is reeds overal met water overdekt. Haast is men op de plaats van bestemming gekomen.

Maar hoor, wat is dat! Wat een machtig geluid, dat de angstkreten van de processie overstemt! De broze ijsvlakte waggelt onder de voeten van de bijna 5000 mensen, die zich juist boven een draaikolk bevinden, waardoor de ijskorst niet zo hecht en sterk is, als op andere plaatsen. Schrik en ontzetting tekenen zich op ieders gelaat. Daar scheurt met een donderend geluid het ijs vaneen, in wilde vaart worden mensen en ijsschollen door het van zijn boeien ontslagen water meegevoerd. Ruim 4000 mensen vinden hun graf in "de Monnikenput"; in weinige ogenblikken is geheel Rotterdam en omstreken in diepe rouw gedompeld.

Eén groot graf heeft men voor de talrijke slachtoffers van de ramp gegraven. Nabij de Sluisjesdijk, aan de weg naar Pernis, vonden ze hun laatste rustplaats.




Een zeer gewaardeerde bijdrage van Gerrie van der Laan

Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email: aad@engelfriet.net

Op onze site kun je nog meer verhalen vinden van haar, gebruik daarvoor onze zoekmachine:

Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Gerrie van der Laan en klik op ENTER






Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

5 Augustus 2019