Een e-mail sturen naar Aad? Zijn e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Het "lichte" leven

Een zeer gewaardeerde bijdrage van Gerrie van der Laan

Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email:
aad@engelfriet.net

Op onze site kun je meer vinden over de in dit verhaal genoemde namen en aspekten, gebruik daarvoor onze zoekmachine:

Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Rotterdam en klik op ENTER




Het "lichte" leven

Door A. Mineur

Hertaling.

Nee, geloof me, de zeeman, zoals we die in onze binnenstad aantroffen, was in 't algemeen gesproken, waarachtig nog zo slecht niet en verdiende niet beoordeeld te worden naar minderwaardige en decadente individuen, gelijk men die ook in andere mindere kringen der menselijke samenleving kan vinden. Zo'n "jongen" had zijn zielsconflicten en zielstragedies, zich afspelend om, later diep-betreurde, zwakheden, net zo goed als ieder ander zedelijk-voelend mens, die midden in de verleiding en het kwaad geworpen wordt. Er wordt vaak zo oppervlakkig en luchtig gedacht en gesproken over het zogenaamde "lichte" leven, dat rondom de varensgezel z'n netten spande, als over iets, dat, nou ja, niet altijd even fijn en netjes en zedelijk was, maar dat je toch ook weer niet al te zwaar moest nemen. Je moest die "leuke en lollige gasten" immers toch ook 'ns een pretje gunnen! Maar, wie weegt de zwaarte van alle zielenleed, dat die mensen juist om en door dat leven te doorstaan hadden?

Licht leven? Och, het kon toch zo droevig-donker en zo ontzettend drukkend van ellende en smart en wroeging zijn - ook, en niet op de laatste plaats, voor hen, die vielen en anderen vallen deden. Als ge alles wist, wat ernstige, betrouwbare mensen, die door ambtelijke en andere bemoeiingen van nabij met dit leed in aanraking kwamen, ons vertelden, dan zoudt ge beter dan ooit de betekenis begrijpen van het woord, dat eens gesproken werd door hen, die zo'n zelfde ongelukkige veroordeelden: "Wie uwer zonder zonde is, werpe den eersten steen op haar". Ik heb heus de sensationele, schrille schilderingen niet nodig, door sommige schrijvers gegeven, van uitbuiting en mishandeling door haar "bloedzuigers van exploitanten". Dertig jaar lang ben ik, bij dag- en bij nachtdienst, de weg gegaan naar het bureau, waar ik werkte, door zo'n oude straat met verschillende winkels en met woningen van fatsoenlijke burgers naast die beruchte andere huizen. Je had er een ouderwetse, degelijke zaak, waar je wel eens een en ander kocht voor je twaalfuurtje. De winkelier en z'n vrouw waren van die solied-brave luitjes, die meeleefden met het wel en wee van de mensen in de buurt, ook van de zedelijk-vervallenen. Ze kenden ook de lotgevallen van een vrouw, die daar, een paar huizen verder, een verdacht verblijf had. Je zag het mens, daar altijd vigileren en het trof je telkens weer, als je daar langs kwam, hoe 'n net en fatsoenlijk gezicht ze had, helemaal niet als van iemand, die te midden van dat kwaad was opgegroeid en grootgebracht.

Ik kende de zo-even genoemde winkelier persoonlijk en hij vertelde me eens de geschiedenis van de ongelukkige, zoals hij die uit haar eigen mond vernomen had.

Ze was wees en had, toen ze het weeshuis verliet, een betrekking als dienstmeisje bij achtenswaardige mensen in de binnenstad gekregen. Op één van haar uitgaansavonden was ze in contact gekomen met een eenzame jongeman, een machinist op de grote vaart, die een alleszins degelijke indruk maakte en die haar tot z'n "meisje" koos, om haar spoedig, gelijk het plan was, tot z'n vrouw te maken. Tot ze op een zwak ogenblik bezweken was voor de bekoring. "Ik wil mezelf niet schoonwassen" had ze bekend, ik was in het weeshuis voor het gevaar gewaarschuwd. En ik zou het van ieder ander meisje ook slecht gevonden hebben; maar 't was gebeurd. M'n toestand dwong me, m'n betrekking te verlaten, doch ik vond zolang nergens onderdak, tot hij van z'n reis was teruggekeerd. We zouden dan zo spoedig mogelijk trouwen, hadden we afgesproken. Maar op de thuisreis werd hij ziek en stierf aan boord van z'n schip. Wat moest ik beginnen? Ik zag nergens een uitweg. Tot ik in aanraking kwam met een als heer zich voordoend persoon, die me genegen scheen te zijn en me wilde trouwen, ofschoon ik hem over m'n toestand had ingelicht. En zo kwam ik hier, zonder te weten, wat me boven het hoofd hing. Ik was getrouwd met die .... je weet wel. M'n leven is een hel, maar ik kan niet meer terug ...."

"Ik heb 't meegemaakt," zo vertelt me de winkelier, "dat die stakker van 'n vrouw 's avonds bij het zwaarste hondenweer in m'n winkel kwam om te telefoneren naar die schurk van een vent, die ergens in een kroeg in de binnenstad zat. "Ach, mag ik asjeblieft naar huis", hoorde ik haar smeken, "ik heb al zeven en een halve gulden verdiend", maar de stumper moest er weer door, op zoek naar klanten". Tot zover het verhaal van de winkelier. Een trieste illustratie van dit relaas vormt een voorval, dat ik zelf eens meemaakte, toen ik in een Oudejaarsnacht van mijn bureaudienst huiswaarts keerde en daarbij de woning passeerde, waar het arme slachtoffer verblijf hield. Te midden van het feestelijk geroezemoes, dat uit de omliggende straten opsteeg, hoorde ik haar gejammer, alsof ze mishandeld werd, en daarna als een schrijnende klacht de woorden: "Ach, heb ik daarvoor al die jaren mezelf weg motte gooien en m'n geweten geweld motte aandoen?"

Het lichte leven, dacht u? Mijn God! Hoe ontzettend zwaar kon het zijn!




Een zeer gewaardeerde bijdrage van Gerrie van der Laan

Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email: aad@engelfriet.net

Op onze site kun je nog meer verhalen vinden van haar, gebruik daarvoor onze zoekmachine:

Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Gerrie van der Laan en klik op ENTER






Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

20 April 2021