Zeer gewaardeerde bijdragen van Gerrie van der Laan
Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email: aad@engelfriet.net
Op onze site kun je meer vinden over de in de verhalen genoemde namen en aspekten, gebruik daarvoor onze zoekmachine:
Overige verhalen Gerrie van der Laan
Op zoek naar de index met ALLE titels van de verhalen #1 - #436 van Gerrie van der Laan:
Voor iets zoeken op alleen deze pagina, maak dan gebruik van CTRL-F
Op deze pagina ALLEEN de verhalen met nummer #437 en hoger!
437 Katholiek Kralingen in de Tweede Wereldoorlog
Op de zwarte Rotterdamse oorlogsdag, de 14de mei 1940, toen een vierde deel van de parochie in vlammen opging, werd de kerk als door een wonder gered. Zij bleef gespaard bij het bombardement, waarbij in de Hoflaan én in de Waterloostraat voltreffers vielen. Toen zij laat op de avond een prooi der vlammen dreigde worden, draaide de wind, voordat de belendende straten waren aangetast. De H. Hosties waren al ingepakt voor de vlucht. De kapelaans hielpen blussen, de pastoor doopte op straat een kind, de zusters ontfermden zich over de daklozen, die in het jeugdgebouw een onderkomen vonden. Toen er enige dagen na de ramp cijfers bekend werden, bleken ongeveer 1500 parochianen have en goed te hebben verloren; tien waren er bij omgekomen.
De St. Jansschool in de Sionstraat was zo deerlijk gehavend, dat het onderwijs daar niet kon worden hervat. Het modern uitgeruste gymnastieklokaal met een bovenbouw voor de zevende klas, dat in de tijd van pastoor Haver was tot stand gekomen, ging geheel verloren. Tot overmaat van ramp vorderde de bezetting de overige scholen voor troepenverblijf. Het onderwijs werd dat jaar zoveel mogelijk voortgezet in het jeugdgebouw. In het laatste oorlogsjaar kreeg de Montessorischool inkwartiering van Russen onder Duitse bewaking. Ruige typen stookten romantische bivakvuren, waar onze kleuters hadden moeten spelen. Na de bevrijding mocht de totaal vernielde school nog korte tijd Engelse militairen herbergen.
Er zijn in de gruwelijke oorlogsjaren, die op het bombardement volgden, drie dagen aan te wijzen, die eeuwig in het geheugen der parochianen gegrift staan: de dag van de klokkenroof, die van de grote razzia en de dag van de executie tegenover de kerk.
Zaterdag 28 november 1942 kreeg pastoor Haver bericht, dat de twee grootste klokken de volgende maandag zouden worden weggehaald. Die zondag van 11.55 tot 11.58 - langer luiden was verboden - riepen zij voor 't laatst de gelovigen ter kerke. De volgende dag werd bij de galmgaten aan de zijde van de Oostzeedijk een stenen steunpilaar uitgebroken, zodat de klokken door het gat konden worden neergelaten. Op dinsdag 1 december voerde een vrachtauto ze weg.
De razzia van 10 en 11 november 1944 begon in Kralingen, zodat zij velen overviel, die niet konden vluchten, al trachtte nog menigeen te ontkomen, zoals de jonge mannen, die zich in de toren verborgen. De geestelijken gingen vrijuit, wat niet het geval was geweest bij het z.g. wachtlopen, waarvoor zij in augustus en op Allerzielen waren opgeroepen. Na de razzia steeg de ellende met de dag, vooral ook, omdat de jonge mannen, die voor het foerageren hadden kunnen zorgen, weg waren gevoerd of zich niet op straat konden vertonen. Aanvankelijk trachtten parochie-organisaties de nood te lenigen, o.a. door voor kinderen gastvrijheid te vragen in gezinnen, waar men nog iets te missen had.
In het begin van 1945 is deze hulpverlening voortgezet in samenwerking met het I.K.B., waarbij het Comité voor het Kralingse Kind speciaal de jeugd voor de ergste gevolgen van de hongersnood trachtte te behoeden. Mensen van alle gezindten troffen elkaar bij dit werk en leerden elkaar waarderen. De grote rol, die de zusters vol toewijding bij deze hulpverlening hebben vervuld, bracht haar met menigeen in aanraking, die anders nimmer een voet op katholiek domein zou hebben gezet. Niettegenstaande zoveel goede wil om hulp te bieden, zijn er toch parochianen van honger gestorven. Vaak ontbraken dan zelfs de doodkisten.
De kerk deelde in de algemene nood. Er was gebrek aan kaarsen, aan wijn, aan olie en aan hosties. Het grote orgel zweeg bij gemis aan elektrische stroom en aan kracht om te trappen. Maar nimmer was er groter geloof en dieper besef van 's mensen afhankelijkheid van Gods H. Wil, dan in die donkere hongerwinter.
Tegen het voorjaar, op de derde paasdag, toen het licht en de hoop waren teruggekeerd, maar de zorg van morgen zwaarder woog dan ooit, klonken tegenover de kerk schoten, die een einde maakten aan het leven van twintig illegale werkers, een represaillemaatregel voor een aanslag op een gehate politie-inspecteur. Het kruis tegenover de kerk zal voor de Kralingers bij alle toekomstige herdenkingsdagen de plek van hulde aan alle gevallenen blijven.
"Schoon dat het Noodlot doet alle felle donders kraken,
Schoon dat de bitse nijd op ons haar gal uitbraakte,
Uw wil blijft onze Wet, wij staan voor 't onheil pal,
Gewaarborgd, dat door U ons lot verbeetren zal."
Dichtte M. Smolders met een wondere helderziendheid bij de kerkwijding van 1802.
Mei 1945 bracht verbetering van ons lot: uitbundige vreugde over de bevrijding, voedsel en terugkeer van vele dierbaren.
438
439
440
Zeer gewaardeerde bijdragen van Gerrie van der Laan
Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email: aad@engelfriet.net
Op onze site kun je nog meer verhalen vinden van haar, gebruik daarvoor onze zoekmachine:
OF klik op deze link naar de index met alle titels van de verhalen #1 - #436 van Gerrie van der Laan:
Voor iets zoeken op alleen deze pagina, maak dan gebruik van CTRL-F
